maandag 28 september 2009

Alsnog in het nieuws...

We zijn al uit Albany vertrokken - Heleen en Arjen, niet de schepen - maar we halen toch nog het nieuws. Een lokaal tv-station maakte een reportage over de (uitblijvende) ontvangst van onze vloot in deze hoofdstad van de staat New York.
Kijk op http://wnyt.com/article/stories/S1155051.shtml?cat=10114 en bewonder de altijd vriendelijke Lodewijk van Monsjou, schipper van de Vrouwe Cornelia, die samen met zijn zoon Richard is achtergebleven om de komende dagen nog over Sterre en de andere schepen te waken. Reuze bedankt Lodewijk en Richard!

donderdag 24 september 2009

Donderdag 24 september: we zijn weer thuis

We zijn weer thuis!

Woensdagmorgen hebben we van de laatste achterblijvers in Albany afscheid genomen, en zijn per trein naar New York gereisd. In de Big Apple moesten we nog een kapotte IPod (een cadeau voor Floor) ruilen, en dat had de nodige voeten in de aarde. Uiteindelijk zijn we in de grote Apple Store op 5th Avenue geholpen. Floor was vandaag erg blij met haar presentjes... Tim krijgt zijn cadeaus morgen, als hij terugkomt van brugklaskamp.

Vanuit New York zijn we met de metro naar JFK gegaan en met KLM teruggevlogen. Met moeite een paar hazenslaapjes gedaan en gelukkig hadden we wind mee dus landden we vroeger dan gepland. Nog voor half één waren we thuis in Voorburg.

Op de foto Arjen, die op JFK tevergeefs probeert om een wifi-verbinding te krijgen om het weblog te kunnen bijwerken.

maandag 21 september 2009

Maandag 21 september: het einde nadert

Het einde nadert. Gisteren zijn de eerste bemanningsleden van de verschillende schepen al vertrokken, en vanmorgen nemen ook wij afscheid van onze laatste gasten. Marcel en Marijke, hartstikke bedankt voor de enorm gezellige dagen op deze fantastische reis. Het was een genoegen om jullie aan boord te hebben en met jullie te mogen varen. Dat gaan we in Nederland nog eens over doen!

Heleen en Arjen vliegen pas woensdag terug naar Nederland. We gebruiken deze twee laatste dagen om het schip klaar te maken voor transport (alles opruimen en vast zetten, de mast strijken, enzovoorts). Ook hopen we nog iets van Albany te zien.
Daarna zit dit unieke avontuur er ook voor ons op. Misschien plaatsen we nog een laatste bericht op het weblog, misschien pas bij thuiskomst in Nederland. In ieder geval zijn we erg blij met de vele reacties die we van onze trouwe volgers kregen. Dank jullie wel! En eenmaal in Nederland praten we weer eens bij!

Ahoy! Een behouden vaart!

Zondag 20 september: intocht in Albany

We worden wakker in een dikke mist, die langzaam optrekt. Het levert enkele mooie plaatjes op van schepen in mistflarden.
De 19 mijl naar Albany wordt motoren want de wind is weg. Gelukkig schijnt de zon en we genieten volop van de natuur. Hier en daar staan mensen op de kant te vlaggen met de Nederlandse driekleur. Ook komt een passagiersschip vol met mensen ons tegemoet varen. Leuk! En dat belooft wat voor het welkom in Albany...

 
Helaas, dat valt tegen. De laatste brug is net te laag voor 2 van onze schepen. Ook is het ponton waaraan we zouden moeten liggen, veel te klein voor al onze 18 schepen. Wederom weten veel mensen weer heel weinig van onze komst, inclusief de zieke burgemeester van Albany.
Uiteindelijk vinden we een goede ligplaats voor de brug aan de andere zijde van de rivier, waar het officieel de gemeente Renselaer is. Dat is natuurlijk een probleem voor de officials van Albany. Enfin, uiteindelijk komt de plaatsvervangend burgemeester en zijn vrouw, zingen we de volksliederen en is iedereen weer happy. Ook de Albany Yacht Club, waar onze schepen gastvrij de komende weken mogen blijven liggen.

Zaterdag 19 september: afscheidsfeest


 
 
In de ochtend doen we het rustig aan, wachtend op het opkomend tij. In het kantoortje van de marina waar we liggen, ontdekken we weer een foto van 23 jaar geleden, met daarop ons schip. Een rare ervaring is dat!
Het waait vandaag goed, maar uit de verkeerde richting. Dus het wordt weer motoren. Maar we hoeven maar 9 mijl, naar Coxsackie waar we aan een eiland in de rivier afmeren. Gezellig met alle schepen onder elkaar, zonder passanten die vragen stellen over die planken aan de zijkant van de boot. Het is ook de laatste dag dat we met zijn allen zijn, want morgen in Albany vliegen de eerste bemanningen al weer terug naar Nederland.





 


Op het eiland bij Coxsackie borrelen we gezellig de middag uit, alvorens we met enkele liederen de organisatoren van deze reis in het zonnetje zetten: Jan, Kiek, Lidi en Pier. Daarna gaan we op het eiland BBQ'en; de jachtclub heeft hier de gasbarbecues al kant-en-klaar staan. Ook maken we een groot kampvuur, waar we natuurlijk liedjes zingen tot in de kleine uurtjes. Nol van de Vrouwe Cornelia heeft nog nooit zo zijn verjaardag gevierd!


zaterdag 19 september 2009

Vrijdag 18 september, vervolg

In Catskill (de kreek vernoemd naar Jacob Cats) krijgen we 's middag een onverwachte ontvangst. De gemeente heeft echt haar best gedaan met de organisatie, en ook de middenstand die ons voorziet van een mand met lokale producten. Van de gemeente krijgt elke schipper een officiële verklaring uitgereikt dat ze onze komst erg waarderen en we een behouden vaart mogen hebben. Ook van de staat New York krijgen we een vergelijkbare verklaring.

Na een oer-Hollands avondmaal (aardappelen met gehaktballen) brengt iemand ons naar een supermarkt, buiten het dorp. Terug nemen we een taxi, voor maar liefst 4 dollar 50! We zien dat Catskill fraaie, oude huizen heeft (oude kapiteinswoningen, horen we), maar het onderhoud is niet altijd even goed. Ook staan veel winkels leeg. Tekenen van de recessie?

vrijdag 18 september 2009

Vrijdag 18 september: een prachtige zeildag

We worden wakker met een strakblauwe hemel, zon en geen wind. Wat een genoegen om je hoofd buiten de roef te steken en van het uitzicht te genieten...
Tegen 10 uur nemen we afscheid van Hans en Brita; Marjolein van Weerd zal ze naar het station brengen voor hun terugreis naar NY en Nederland. Hans en Brita: hartelijk dank voor de geweldige dagen, en fijn dat jullie zo genieten hebben. Jullie waren heerlijke gasten om aan boord te hebben.


Buiten de haven van Kingston gooien we de zeilen omhoog. Er staat niet veel wind, maar het is voor het lappie, en de stroom helpt ook. Met de fok te loevert en zelfs de kleine kluiver vliegend bij, lopen we zo ruim 5 mijl. Eindelijk zeilen zonder motor bij! De zon brandt lekker en we genieten van de mooie omgeving.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Donderdag 17 september: vroeg op naar Kingston

Vandaag varen we 35 mijl naar Kingston. We staan vroeg op om het tij mee te hebben. Om 7 uur gaan we los, nadat we op het palaver hebben gehoord dat het vrachtschip voor de terugreis pas op 2 oktober in Albany zal zijn. Sterre keert dus niet voor half oktober terug in Nederland. Dan is het vaarseizoen meteen zo'n beetje voorbij...

De hele tocht hebben we wind tegen en het regent een beetje. Dus we motoren het hele stuk. Nabij Kingston wordt het echter droog en krijgen we nog een aangename middag.
In Kingston treffen we op de kade Marjolein van Weerd (uit Voorburg), met Amerikaanse vrienden. 's Middags komen ze even gezellig aan boord borrelen.


's Avonds eten we pizza met salade en bier, maar we laten de Country-avond en het line-dancen voor wat het is. Aan boord beleven we een genoeglijke avond met een potje Amerikaans jokeren.

Woensdag 16 september: naar West Point en Constitution Island




  






Vandaag maar 7 mijl varen, door prachtige heuvels en op een kronkelende rivier. Er staat een beetje wind dus kruisen we de rivier op. Het zonnetje staat lekker bij.
Tegenover de militaire academie West Point meren we af in Cold Spring, waar men pas heel laat door had dat er een vloot Nederlandse schepen kwam. Het drukt de pret niet. De burgemeester haalt zijn doedelzak en speelt samen met het muziekbootje enkele nummers. Op de kade bakken schippers poffertjes en proberen beschilderde klompen te verkopen. Menig Amerikaan durft van de berenburg te proeven.







's Middags gaan we naar Constitution Island, een prachtige plek met een oud huis, nu een museum. Hier leidt Jankee Doolittle ons rond. Zijn uitleg over de rol van het eiland bij de vorming van Amerika als natie is te langdradig, maar de plek is prachtig. Ook hier werd een ketting over de rivier gespannen...



Nadat we boodschappen hebben we gedaan, begint het te regenen. Marijke kookt (sinds lange tijd weer een maaltijd aan boord!) terwijl de anderen Amerikaans jokeren. 'Beginner' Hans wint. De genoeglijke avond eindigt feeëriek met een nachtelijk aubade van Rienier de muziekboot. Hij weet steeds weer sfeer te brengen.

Dinsdag 15 september: op zoek naar Dutch roots

Omdat we pas rond 2 uur gaan varen, hebben we in de ochtend alle tijd om te luieren, boodschappen te doen en onder begeleiding van een gids het plaatsje Nyack te bekijken. Eerst bewonderen we echter het prikbord van het clubhuis, waar een foto hangt van 2 platbodems die hier in 1986 waren. We herkennen direct ons schip Sterre, toen Fiducia geheten!



Nyack is een rustig klein plaatsje aan het water, met 7-8000 inwoners. Er staan leuke houten huizen met veranda's, maar het dorpje is nauwelijks meer op het water gericht. Honderd jaar geleden wel. Hier en daar zijn nog tekenen van de Hollandse roots te zien. We spreken ook een lid van een van de oudste families hier, de familie Lydecker. In een winkel kopen we de lokale krant, waar op de voorpagina foto's van onze schepen staan.



's Middags varen/motorsailen we 13 mijl, langs de SinSin gevangenis, naar Peekskill (vernoemd naar de familie Peek en een kil of stroompje, zoals in Dordtse kil). Hier staat de kade vol met honderden mensen. Wij vuren enkele welkomstschoten af, met de kanonnetjes die we van Willem en Hella Klomp hebben mogen lenen. Het afmeren is nog een verhaal apart; wij liggen met 4 tjalken dwars op twee kleine steigers die normaal alleen gebruikt worden voor bootjes op trailers. Met hoogwater moet je van de steigers door het water naar een weg lopen... Het deert ons niet en op de jachtclub van Peekskill hebben we een heerlijk buffet en genoeglijke avond. Ook bezoeken we nog even de Onrust, een replica van het eerste schip dat Nederlanders in New York bouwden. Het origineel werd in 4 maanden in de winter gebouwd van de resten van een afgebrand schip, de replica vergde 3 jaar bouwtijd en is net te water gelaten.

dinsdag 15 september 2009

NOS uitzending van 13 september

Get Microsoft Silverlight

Kijk ook eens op http://www.xs4all.nl/~friebel/HZ108.html voor het blog van de Huizer botter.

Maandag 14 september: een dag om nooit te vergeten


Vandaag vindt er wisseling van gasten plaats. We nemen afscheid van Willem, Maria, Rob, Renee, Jan en Ton: vrienden, hartelijk dank voor de heerlijke dagen en geweldig dat jullie zo genoten hebben.
Nieuw aan boord komen Hans en Brita, Marcel en Marijke. Nou ja, 'nieuw'? Gisteren hebben ze ook meegevaren, maar vandaag nemen ze de koffers mee.




Het wordt een fantastische dag om nooit te vergeten. We kunnen het hele traject op de Hudson rivier naar Nyack zeilen. Zo'n 26 mijl in 1 rechte lijn naar het Noorden, met een brandende zon, een koel briesje en eindelijk geen hinderlijke golfslag. Alle 16 schepen zitten bij elkaar in de buurt, en op elke oever is wel wat te zien, terwijl de wolkenkrabbers van Manhattan achter ons langzaam kleiner worden. Het voordek wordt een aangenaam zonnedek en leeshoekje.





Na ruim 5 uur varen, passeren we de brug bij Nyack. Met de Onrust voorop varen we en masse naar het dorpje waar de steiger van de plaatselijke yacht club druk bezet is. In een schijnbare chaos is iedereen snel aangemeerd en bewonderen de Amerikanen (oud-Hollanders?) op de kant de opvallende platbodems.





Op de terrassen van club volgen een paar speeches, waar vooral de regionale politicus Vanderhoef de lachers op zijn hand krijgt. Daarna speelt het muziekbootje, met een schitterend uitzicht over de baai, de twee volksliederen. Uit volle borst zingt iedereen mee. Kippenvel! Daarna worden de twee vlaggen gestreken en start de BBQ.

Heleen en Arjen nemen snel weer een douche (na 5 dagen!) en bij een lezing over de wonderbaarlijke avonturen van Henry Hudson sluiten al snel de luikjes. Wat een schitterende dag!