Alle sponsors,vrienden en volgers: bedankt!

Aan de vooravond van Kerst, mogen wij - Heleen en Arjen - terugkijken op een heel bijzonder jaar. We zijn zeer dankbaar dat we het unieke en bijzondere avontuur met Sterre in de USA hebben mogen beleven. Dat was niet mogelijk zonder de steun en inzet van velen. Vrienden, sponsors, ouders, werkgevers, leveranciers... Iedereen heel hartelijk dank! En vanaf deze plaats ook een goed 2010 toegewenst.
Ook een welgemeend dank voor de volgers van dit weblog. Het was erg leuk om te zien, te horen en te merken dat velen telkens weer deze site bezochten, in spanning of er een nieuwe bijdrage zou staan. Daarom, voor iedereen, hierbij nog een (laatste?) foto. Een beeld, dat het hele verhaal in 1 keer vertelt.

Tot ziens in 2010. Wellicht bij Sail Amsterdam...

Zo gezellig was het met het muziekbootje

Sterre voelt nattigheid...

Sterre heeft weer water onder het vlak gevoeld!

Afgelopen zaterdag 24 oktober is rond 14.00 uur de Flinterborg met haar kostbare lading in Harlingen aangekomen. Direct zijn de schepen van dek af gelost. Sterre was zondagmorgen aan de beurt om met haar platte bodem weer Hollands water te voelen. Gelukkig is onze trots goed overgekomen, want onderweg heeft de Flinterborg veel slecht weer gehad en nog slechter weer ontweken. Hierbij een 'rustige foto', en als je de windmeter mag geloven hebben ze met 49 knopen wind maar liefst windkracht 10 gehad! Pffff... Daar wil je liever niet in zitten. (meer foto's van de overtocht zijn op de site van Arne te vinden).

In Harlingen konden we, na een genoeglijke avond op zaterdag met een groep andere schippers,  zondag om 10.00 wegvaren uit Harlingen. Omdat de mast toch nog plat lag, en de wind ongunstig was voor een reisje over het IJsselmeer (ZW 5-6 Bft), zijn we binnendoor richting Franeker gevaren. Vandaar namen we de toeristische route (lage bruggen, veel bochten) via Wommels naar Bolsward. Vanwege de naderende schemering (wintertijd, dus het wordt vroeger donker), zijn we niet verder gegaan. Komende weekend doen we wel de laatste mijlen en bruggen naar onze thuishaven. Daar arriveren we dan op 31 oktober. Al met al is Sterre dan 3 maanden onderweg geweest voor haar wereldreis!

Leuke filmpjes

Van de Harbour Day op 13 september.




Gevonden op een website van een collega-zeiler. Daar ook veel foto's van verschillende schippers.

Het volgende filmpje komt van RNW. Let op de lange oranje wimpel om Sterre te spotten.


En een filmpje van Tugster waarin de Flinterborg met onze lading de thuisreis aanvaart op de Hudson-rivier:

Ingeladen

Sterre is ingeladen in het ruim van de Flinterborg. Zie de volgende foto's. Alle mannen van de vloot die daarbij geholpen hebben (achtergebleven of speciaal teruggevlogen): enorm bedankt hiervoor!

De Flinterborg vertrekt woensdag uit Albany. Als het regelmatig een positie doorgeeft, is het schip te volgen via internet.

Laden op 5, lossen op 19 oktober

Het laatste nieuws over de terugkeer van Sterre naar Nederland!

Het vrachtschip Flinterborg komt elk moment aan in Albany. Maar in het weekend wordt er niet geladen. Dat staat gepland voor maandag 5 en dinsdag 6 oktober.
"IJs en weder dienende" worden de schepen in Harlingen gelost op maandag 19 oktober.

Omdat Sterre dit keer met gestreken mast in het ruim komt te staan, verwachten we dat ons scheepje laat op maandag 19 oktober of zelfs pas op dinsdag 20 oktober eruit wordt getakeld (en weer zelf water onder de kiel - sorry: onder het vlak - voelt). Dan daarna een paar dagen in Harlingen liggen, om vervolgens het weekend erna Sterre weer naar haar thuishaven Workum te varen. Drie maanden nadat we er vertrokken! Krijn en Jannie, Gert en Terrie: we komen eraan...

Bijgaand een zeer unieke foto: Heleen op het voordek terwijl Arjen afmeert in Albany. De enige keer dat schipper Heleen haar kapiteintje aan het roer liet bij het manoeuvreren...

Alsnog in het nieuws...

We zijn al uit Albany vertrokken - Heleen en Arjen, niet de schepen - maar we halen toch nog het nieuws. Een lokaal tv-station maakte een reportage over de (uitblijvende) ontvangst van onze vloot in deze hoofdstad van de staat New York.
Kijk op http://wnyt.com/article/stories/S1155051.shtml?cat=10114 en bewonder de altijd vriendelijke Lodewijk van Monsjou, schipper van de Vrouwe Cornelia, die samen met zijn zoon Richard is achtergebleven om de komende dagen nog over Sterre en de andere schepen te waken. Reuze bedankt Lodewijk en Richard!

Donderdag 24 september: we zijn weer thuis

We zijn weer thuis!

Woensdagmorgen hebben we van de laatste achterblijvers in Albany afscheid genomen, en zijn per trein naar New York gereisd. In de Big Apple moesten we nog een kapotte IPod (een cadeau voor Floor) ruilen, en dat had de nodige voeten in de aarde. Uiteindelijk zijn we in de grote Apple Store op 5th Avenue geholpen. Floor was vandaag erg blij met haar presentjes... Tim krijgt zijn cadeaus morgen, als hij terugkomt van brugklaskamp.

Vanuit New York zijn we met de metro naar JFK gegaan en met KLM teruggevlogen. Met moeite een paar hazenslaapjes gedaan en gelukkig hadden we wind mee dus landden we vroeger dan gepland. Nog voor half één waren we thuis in Voorburg.

Op de foto Arjen, die op JFK tevergeefs probeert om een wifi-verbinding te krijgen om het weblog te kunnen bijwerken.

Maandag 21 september: het einde nadert

Het einde nadert. Gisteren zijn de eerste bemanningsleden van de verschillende schepen al vertrokken, en vanmorgen nemen ook wij afscheid van onze laatste gasten. Marcel en Marijke, hartstikke bedankt voor de enorm gezellige dagen op deze fantastische reis. Het was een genoegen om jullie aan boord te hebben en met jullie te mogen varen. Dat gaan we in Nederland nog eens over doen!

Heleen en Arjen vliegen pas woensdag terug naar Nederland. We gebruiken deze twee laatste dagen om het schip klaar te maken voor transport (alles opruimen en vast zetten, de mast strijken, enzovoorts). Ook hopen we nog iets van Albany te zien.
Daarna zit dit unieke avontuur er ook voor ons op. Misschien plaatsen we nog een laatste bericht op het weblog, misschien pas bij thuiskomst in Nederland. In ieder geval zijn we erg blij met de vele reacties die we van onze trouwe volgers kregen. Dank jullie wel! En eenmaal in Nederland praten we weer eens bij!

Ahoy! Een behouden vaart!

Zondag 20 september: intocht in Albany

We worden wakker in een dikke mist, die langzaam optrekt. Het levert enkele mooie plaatjes op van schepen in mistflarden.
De 19 mijl naar Albany wordt motoren want de wind is weg. Gelukkig schijnt de zon en we genieten volop van de natuur. Hier en daar staan mensen op de kant te vlaggen met de Nederlandse driekleur. Ook komt een passagiersschip vol met mensen ons tegemoet varen. Leuk! En dat belooft wat voor het welkom in Albany...

 

Helaas, dat valt tegen. De laatste brug is net te laag voor 2 van onze schepen. Ook is het ponton waaraan we zouden moeten liggen, veel te klein voor al onze 18 schepen. Wederom weten veel mensen weer heel weinig van onze komst, inclusief de zieke burgemeester van Albany.

Uiteindelijk vinden we een goede ligplaats voor de brug aan de andere zijde van de rivier, waar het officieel de gemeente Renselaer is. Dat is natuurlijk een probleem voor de officials van Albany. Enfin, uiteindelijk komt de plaatsvervangend burgemeester en zijn vrouw, zingen we de volksliederen en is iedereen weer happy. Ook de Albany Yacht Club, waar onze schepen gastvrij de komende weken mogen blijven liggen.

Zaterdag 19 september: afscheidsfeest

 

 

In de ochtend doen we het rustig aan, wachtend op het opkomend tij. In het kantoortje van de marina waar we liggen, ontdekken we weer een foto van 23 jaar geleden, met daarop ons schip. Een rare ervaring is dat!
Het waait vandaag goed, maar uit de verkeerde richting. Dus het wordt weer motoren. Maar we hoeven maar 9 mijl, naar Coxsackie waar we aan een eiland in de rivier afmeren. Gezellig met alle schepen onder elkaar, zonder passanten die vragen stellen over die planken aan de zijkant van de boot. Het is ook de laatste dag dat we met zijn allen zijn, want morgen in Albany vliegen de eerste bemanningen al weer terug naar Nederland.

 

Op het eiland bij Coxsackie borrelen we gezellig de middag uit, alvorens we met enkele liederen de organisatoren van deze reis in het zonnetje zetten: Jan, Kiek, Lidi en Pier. Daarna gaan we op het eiland BBQ'en; de jachtclub heeft hier de gasbarbecues al kant-en-klaar staan. Ook maken we een groot kampvuur, waar we natuurlijk liedjes zingen tot in de kleine uurtjes. Nol van de Vrouwe Cornelia heeft nog nooit zo zijn verjaardag gevierd!

Vrijdag 18 september, vervolg

In Catskill (de kreek vernoemd naar Jacob Cats) krijgen we 's middag een onverwachte ontvangst. De gemeente heeft echt haar best gedaan met de organisatie, en ook de middenstand die ons voorziet van een mand met lokale producten. Van de gemeente krijgt elke schipper een officiële verklaring uitgereikt dat ze onze komst erg waarderen en we een behouden vaart mogen hebben. Ook van de staat New York krijgen we een vergelijkbare verklaring.

Na een oer-Hollands avondmaal (aardappelen met gehaktballen) brengt iemand ons naar een supermarkt, buiten het dorp. Terug nemen we een taxi, voor maar liefst 4 dollar 50! We zien dat Catskill fraaie, oude huizen heeft (oude kapiteinswoningen, horen we), maar het onderhoud is niet altijd even goed. Ook staan veel winkels leeg. Tekenen van de recessie?

Vrijdag 18 september: een prachtige zeildag

We worden wakker met een strakblauwe hemel, zon en geen wind. Wat een genoegen om je hoofd buiten de roef te steken en van het uitzicht te genieten...
Tegen 10 uur nemen we afscheid van Hans en Brita; Marjolein van Weerd zal ze naar het station brengen voor hun terugreis naar NY en Nederland. Hans en Brita: hartelijk dank voor de geweldige dagen, en fijn dat jullie zo genieten hebben. Jullie waren heerlijke gasten om aan boord te hebben.

Buiten de haven van Kingston gooien we de zeilen omhoog. Er staat niet veel wind, maar het is voor het lappie, en de stroom helpt ook. Met de fok te loevert en zelfs de kleine kluiver vliegend bij, lopen we zo ruim 5 mijl. Eindelijk zeilen zonder motor bij! De zon brandt lekker en we genieten van de mooie omgeving.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Donderdag 17 september: vroeg op naar Kingston

Vandaag varen we 35 mijl naar Kingston. We staan vroeg op om het tij mee te hebben. Om 7 uur gaan we los, nadat we op het palaver hebben gehoord dat het vrachtschip voor de terugreis pas op 2 oktober in Albany zal zijn. Sterre keert dus niet voor half oktober terug in Nederland. Dan is het vaarseizoen meteen zo'n beetje voorbij...

De hele tocht hebben we wind tegen en het regent een beetje. Dus we motoren het hele stuk. Nabij Kingston wordt het echter droog en krijgen we nog een aangename middag.
In Kingston treffen we op de kade Marjolein van Weerd (uit Voorburg), met Amerikaanse vrienden. 's Middags komen ze even gezellig aan boord borrelen.

's Avonds eten we pizza met salade en bier, maar we laten de Country-avond en het line-dancen voor wat het is. Aan boord beleven we een genoeglijke avond met een potje Amerikaans jokeren.

Woensdag 16 september: naar West Point en Constitution Island

  

Vandaag maar 7 mijl varen, door prachtige heuvels en op een kronkelende rivier. Er staat een beetje wind dus kruisen we de rivier op. Het zonnetje staat lekker bij.
Tegenover de militaire academie West Point meren we af in Cold Spring, waar men pas heel laat door had dat er een vloot Nederlandse schepen kwam. Het drukt de pret niet. De burgemeester haalt zijn doedelzak en speelt samen met het muziekbootje enkele nummers. Op de kade bakken schippers poffertjes en proberen beschilderde klompen te verkopen. Menig Amerikaan durft van de berenburg te proeven.

's Middags gaan we naar Constitution Island, een prachtige plek met een oud huis, nu een museum. Hier leidt Jankee Doolittle ons rond. Zijn uitleg over de rol van het eiland bij de vorming van Amerika als natie is te langdradig, maar de plek is prachtig. Ook hier werd een ketting over de rivier gespannen...

Nadat we boodschappen hebben we gedaan, begint het te regenen. Marijke kookt (sinds lange tijd weer een maaltijd aan boord!) terwijl de anderen Amerikaans jokeren. 'Beginner' Hans wint. De genoeglijke avond eindigt feeëriek met een nachtelijk aubade van Rienier de muziekboot. Hij weet steeds weer sfeer te brengen.